مقایسه تاثیر زوج درمانی شناختی- رفتاری و زوج درمانی هیجان مدار بر طرحواره های عشق زنان متاهل

هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر زوج درمانی شناختی- رفتاری و زوج درمانی هیجان مدار بر طرحواره های عشق زنان متاهل بود.

این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش زنان متاهل 40-25 سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بود که 60 زن متاهل به شیوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه طرحواره عشق سینگلیز و همکاران (1995) بود. گروه آزمایش زوج درمانی شناختی-رفتاری شادیش و بالدوین (2005) 10 جلسه و گروه آزمایشی زوج درمانی هیجان مدار جانسون (2004) را در هشت جلسه به مدت 90 دقیقه دریافت کردند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از واریانس اندازه‌های مکرر تحلیل شد.

مداخله زوج درمانی شناختی-رفتاری بر طرحواره عشق ایمن (F=5.98، P=0.019)، طرحواره عشق چسبیده (F=9.20، P=0.004)، طرحواره عشق کناره‌گیر (F=8.55، P=0.006)، طرحواره عشق بی‌ثبات  (F=8.15، P=0.007)، طرحواره عشق غیرجدی (F=5.71، P=0.022)، و طرحواره عشق بی‌علاقه (F=9.99، P=0.003) و در مداخله زوج درمانی هیجان‌مدار بر طرحواره عشق ایمن (F=9.18، P=0.004)،  طرحواره عشق چسبیده (F=8.23، P=0.007)، طرحواره عشق کناره‌گیر (F=5.21، P=0.028)، طرحواره عشق بی‌ثبات (F=12.81، P=0.001)،  طرحواره عشق غیرجدی  (F=6.01، P=0.019) و طرحواره عشق بی‌علاقه (F=10.65، P=0.002) موثر بوده است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بود.

 زوج درمانی شناختی-رفتاری و زوج درمانی هیجان‌مدار از مداخلات موثر بر طرحواره‌های عشق زنان است؛ لذا این یافته ها تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی زنان متاهل ارایه می کنند.