بررسی تاثیر ورزش تفریحی بر اضطراب و افسردگی بیماران پمفیگوس ولگاریس(کارآزمایی بالینی تصادفی در دوره کرونا)

پمفیگوس ولگاریس بیماریتاولیپوستی ومخاطی مزمن ،آزار دهنده با منشاء خود ایمنی بوده و اثرات روانی ناخوشایندی را برفرد میگذارد که اضطراب وافسردگی ازجمله شایعترین آنهاست. از طرفی فعالیت ورزشی اوقات فراغت بعنوان یک روش بدون عارضه ومفید در درمان اضطراب و افسردگی در تحقیقات مطرح شده است.

در این مطالعه هدف بررسی تاثیر فعالیت ورزشی اوقات فراغت بر افسردگی و اضطراب بیماران پمفیگوس میباشد.

76 بیمار پمفیگوس ولگاریس وارد مطالعه گردیده و بصورت تصادفی به دو گروه مساوی شاهد ومداخله تقسیم شدند. پرسشنامه های اضطراب وافسردگی بیمارستانی HADS به همراه اطلاعات دموگرافیک، طبی و فردی توسط بیماران تکمیل گردید. مداخله تجربی، شامل فعالیت ورزشی اوقات فراغت به صورت پیاده روی در پارک بمدت 60 دقیقه ،هر هفته سه جلسه و بصورت یک روز در میان به طول8 هفته اجرا شد.

فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت باعث کاهش معنیدار اضطراب بیماران گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد پس از 8 هفته شد (6.92±4.7 vs 9.31±4.97, P-value=0.03) ولی بر روی سطح افسردگی بین دو گروه تاثیرمعنی داری در طی دوره دو ماهه نداشت (6.03±4.6 vs 7.78±4.3, P-value=0.067) هرچنددر گروه مداخله تجربی نسبت به خود در طول زمان تغییرات معنی دار هم در اضطراب وافسردگی گزارش شده است(P-value<0.03وP-value<0.004)

انجام فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت مانند ورزش تفریحی پیاده روی میتواند به عنوان یک روش مفید و بدون عارضه برای کاهش اضطراب بیماران پمفیگوس ولگاریس در کنار درمانهای دارویی توصیه شود گرچه ممکن است در طی این دوره دوماهه تاثیری بر میزان افسردگی نداشته باشد.