ارزیابی میزان مشارکت شهروندان در مدیریت محله ای (مطالعه موردی: محله سنگلج شهر تهران)

مقدمه و هدف پژوهش:

تجارب جهانی نشان می دهد که برنامه ریزی دیگر نمی تواند به عنوان دانای کل پاسخگوی خواسته های ذی نفعان باشد. بنابراین در چند دهه اخیر تمرکز بر برنامه ریزی از پایین به بالا در کشورهای توسعه یافته بیشتر شده است که عامل موفقیت های گوناگونی در عرصه های مختلف شهری بوده است. با این وجود بررسی این امر در کشورهای درحال توسعه نیز جای تامل دارد. امروزه در شهرهای کشورهای توسعه نیافته برنامه ریزی به صورت متمرکز و از بالا به پایین می باشد که عرصه را برای مشارکت ذی نفعان در اداره امور شهر تنگ کرده است. در پژوهش حاضر سعی بر آن بوده است که این ضعف عمده برنامه ریزی در مدیریت محله سنگلج نشان داده شود. همچنین هدف این پژوهش ارزیابی مشارکت شهروندان در مدیریت محله ای در محله سنگلج می باشد.

روش پژوهش:

پژوهش ازنظر روش توصیفی- تحلیلی است. این پژوهش با بهره گیری از نمونه گیری غیر احتمالی تعداد 96 نفر از شهروندان محله سنگلج را به عنوان نمونه انتخاب کرده و پرسش نامه هایی که از قبل طراحی شده بود در میان آن ها توزیع گردیده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. آزمون های مورداستفاده در این نرم افزار، آزمونt تک نمونه ای و آزمون پیرسون است.

یافته ها:

یافته های تحقیق و آزمون های آماری نشان داد تمایل به مشارکت در میان شهروندان محله سنگلج بالا است میانگین 57/3 گویای تایید آن می باشد. درنهایت نیز نشان داده شد بین میزان مشارکت و عملکرد شورایاری رابطه معناداری وجود دارد و مقدار آن نیز 837/ می باشد که بر اساس تفسیر آزمون همبستگی نشان از سطح بالای همبستگی دارد.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد میزان مشارکت شهروندان در حد مطلوبی قرار ندارد که این بیانگر پایین بودن میزان مشارکت شهروندان در اداره امور شهری می باشد و می توان نتیجه گرفت هنوز زمینه برای مشارکت شهروندان در مدیریت محله فراهم نشده است، هرچند که در میان شهروندان محله سنگلج، تمایل به مشارکت در امور محله در حد بالایی قرار دارد. بنابراین این یک سرمایه بزرگ و بالقوه است که باید زمینه برای بالفعل کردن آن فراهم شود. درنهایت می توان اذعان نمود که هنوز شورایاری نتوانسته است به عنوان یک نهاد مردمی زمینه را برای مشارکت مردم در اداره امور شهری فراهم کند.