بررسی کاربرد تبدیل موجک در روش زمین-رادار با مطالعه موردی ژئوفیزیک پزشکی قانونی در محیط برف

زمین- رادار (Geo-Radar) روش مناسب ژیوفیزیکی در بررسی های نزدیک به سطح در محیط های مختلف است و تاکنون کاربردهای فراوان آن با اهداف گوناگون مطالعه شده است. برف یکی از محیط های کم میرا و به نسبت مناسب برای مطالعات زمین- رادار است. با این حال، محیط های برف گیر، چالش ها و پیچیدگی های خاص خود را برای مطالعات ژیوفیزیکی دارند. در بررسی روند مطالعه ژیوفیزیکی در چنین محیط هایی، واکاوی چگونگی یافتن محل پیکر یک کوهنورد مدفون در برف به دلیل پدیده بهمن، ابعاد مختلف تحقیق کنونی را دربر می گیرد. این نوع مطالعه در حیطه ژیوفیزیک قانونی (forensic geophysics) قرار می گیرد. نخستین چالش در این گونه مطالعات، برخلاف ردیابی اهداف معمول، تخمین محدوده دفن کوهنورد است که باید به دقت بررسی شود. تجهیزات پوششی کوهنورد معمولا از مواد عایق ساخته می شود، اما بافت های بدن نسبت به مواد نارسانا از رسانندگی الکتریکی درخور توجهی برخوردارند. این موضوع در کنار آشفتگی های ایجاد شده در لایه های مختلف برف که ناشی از بهمن است، به پیچیدگی های این گونه مطالعات می افزاید. با نگاه به داده های مطالعه موردی مدنظر، رادارگرام های پردازش شده ابتدایی، نشان بارزی از محل پیکر مدفون نداشتند؛ ازاین رو ضمن مدل سازی پیشرو، روش های پردازشی خاصی به کارگرفته شد که در نتیجه آن، تغییرات ایجاد شده در رادارگرام ها به ویژه در هنگام استفاده از تبدیل موجک پیوسته شایان توجه بود. در نهایت، با کاوش های انجام پذیرفته، پیکر کوهنورد فقید در عمق تقریبی یک متری یافت شد که همخوانی مناسبی با نتایج پردازش پیشرفته و تفسیر رادارگرام ها داشت. این موضوع بیانگر آن است که رویکرد پردازشی پیشرفته در کنار پردازش های معمول می تواند نتایج مناسبی برای تفسیر داده ها فراهم کند.