بررسی رابطه بین خرد با نگرش معنوی در زندگی و شادمانی و رضایت از زندگی زناشویی در بین زنان شهر اصفهان

هدف از انجام  این پژوهش بررسی رابطه بین خرد با نگرش معنوی در زندگی و شادمانی و رضایت از زندگی زناشویی در بین زنان شهر اصفهان است. روش تحقیق از نوع همبستگی و رگرسیون می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان ساکن شهر اصفهان در سال 94 می باشند. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی است. ابتدا لیستی از مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان تهیه کرده و به تصادف از هر منطقه دو خیابان انتخاب گردید  و به تصادف دو کوچه انتخاب گردید و پرسشنامه ها با توجه به شرایط ورود و خروج نمونه  در بین زنان  متاهل  اجرا گردید. ابزار پژوهش در این تحقیق پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه خرد و نگرش معنوی است  و داده ها در دو سطح تحلیل گردید. در سطح توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی spss با  از روش تحلیل رگرسیون گام به گام و ورود سنجیده شده است. در فرضیه بین خرد، نگرش معنوی و شادمانی با رضایت از زندگی زناشویی در زنان رابطه چندگانه معنی دار وجود دارد نتایج حاکی از آن است که رابطه بین شادکامی و خردمندی با رضایت زناشویی مثبت می باشد.  در فرضیه فرعی اول که  بین خردمندی و نگرش معنویی در زنان  رابطه معنی داری وجود دارد نتایج آماری نشان داده است ضریب همبستگی مثبت معنادار است (05/0<p)؛و در فرضیه های فرعی دوم و سوم و چهارم که  بین خردمندی و شادکامی در زنان رابطه معناداری وجود دارد و بین خردمندی و رضایت از  زندگی زناشویی در زنان رابطه معناداری وجود دارد و بین نگرش معنویی و شادمانی در زنان رابطه معناداری وجود داردکه همبستگی مثبت و معنادار است (05/0<p) در فرضیه فرعی پنجم که بین نگرش معنویی  و رضایت از زندگی زناشویی در زنان رابطه معناداری وجود دارد که این فرضیه رد شده  است و رابطه معنا داری ندارند و نهایتا در فرضیه فرعی آخر، بین شادمانی و رضایت از زندگی زناشویی در زنان رابطه معناداری وجود داردکه رابطه معناداری است  (05/0<p). با توجه به نتایج آماری می توانی اینگونه نتیجه گیری کرد که بین خرد با نگرش معنوی در زندگی و شادمانی و رضایت از زندگی زناشویی همبستگی و رابطه وجود دارد.