استفاده از روش های تحقیق در عملیات برای رسیدگی به فعالیت های توزیع در مقیاس تدارکات شهری

این مقاله به بررسی کلی و مشخصات روش های تحقیق در عملیات موجود جهت رسیدگی به فعالیت های توزیع، به خصوص برای بهینه سازی مسیرهای تحویل در مقیاس تدارکات شهری می پردازد. ابتدا ادبیات تفصیلی موضوع شرح داده می شود و سپس روش های مرتبط بالقوه ای که باید به کار گرفته شوند، ارایه می شود. هدف مقاله شناسایی مناسب ترین و بهترین روش های حل مسئله مسیریابی وسایل نقلیه (ازاین پس به عنوان VRP[1]) در مقیاس تدارکات شهری و بهینه سازی آن است؛ یعنی جستجوی کوتاه ترین مسیر ممکن در طی فعالیت های تحویل به مشتری. در این مسئله مهم است که بگوییم فعالیت های مربوط به توزیع (جمع آوری و تحویل) را می توان به شکلی از گراف ها بر روی شبکه های ترابری معین بیان کرد و درنتیجه از روش های منحصربه فرد نظریه گراف استفاده کرد. شبکه ترابری خاص، به عنوان مفهوم اصلی نظریه ترابری، مجموعه محدودی از ریوس و یال ها بوده و نشان دهنده زیرساخت های جاده ای یک شبکه است. هر شبکه باید منسجم باشد، یعنی باید حداقل یک مسیر برای هر جفت راس وجود داشته باشد که آن ها را به هم متصل کند. هر یال و همچنین راس شبکه با یک مقدار مشخص یا مجموعه ای از مقادیر تعریف می شود، برای مثال، طول یال، زمان لازم برای عبور، مقدار کاری که باید روی یال انجام شود و غیره است.