تاثیر سطوح مختلف آستازانتین جیره غذایی بر شاخص های بیوشیمیایی همولنف، محتوای کاروتنوئید کل و فلور میکروبی روده میگوی آب شیرین رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense)

برای انجام تحقیق، 225 قطعه میگوی آب شیرین رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense) با میانگین وزنی 05/40±0/1 گرم به مدت 8 هفته با پنج جیره غذایی فرموله شده، حاوی سطوح مختلف رنگدانه آستازانتین صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم در کیلوگرم، در آکواریوم شیشه ای نگهداری گردیدند و مورد غذادهی قرار گرفتند. در پایان دوره پرورشی، پس از جمع آوری همولنف و همچنین نمونه برداری از بافت های روده، عضله و بخش پوسته، شاخص های بیوشیمیایی همولنف، محتوای کاروتنویید کل و فلور میکروبی روده در میگوها مورد مطالعه قرار گرفتند. شاخص های بیوشیمیایی همولنف همچون اوره، ازت اوره، گلوکز، کراتینین و تری گلیسیرید با افزایش سطوح آستازانتین، کاهش یافتند درحالی که HDL و LDL به طور معنی داری افزایش پیدا نمودند (05/0>p). بااین وجود، اوریک اسید، کلسیم، فسفر و کلسترول تحت تاثیر تیمارهای حاوی آستازانتین قرار نگرفتند (05/0<p). تیمارهای 150 و 200 میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین، کمترین شمارش کل باکتری ها را از خود نشان دادند. باکتری های اسید لاکتیک روده نیز در تیمار 150 میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین افزایش یافت (05/0>p). محتوای کاروتنویید کل میگوها با افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی، افزایش یافت (05/0>p). به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین در جیره غذایی موجب بهبود شاخص های بیوشیمیایی همولنف، محتوای کاروتنویید کل و فلور میکروبی روده میگوی رودخانه ای شرق گردید و افزودن میزان 150 میلی گرم در کیلوگرم از این رنگدانه به جیره غذایی با هدف بهبود شاخص های مذکور در این میگو پیشنهاد می گردد.