عدالت فضایی با رویکرد تقویت شهرهای میانی

در بسیاری از کشورهای کمتر توسعه یافته، توزیع فضایی جمعیت نامتناسب است و تمرکز جمعیت در چند مرکز کلان شهر و بزرگ شدن یک یا چند شهر، در مقابل شمار چشمگیری از سکونتگاه های کوچک، دولت ها را با انگیزه های گوناگون به سیاست های پیشگیری از این پدیده فراخوانده است. در بیشتر این کشورها، توجه برنامه ریزان به تمرکززدایی فضایی - کالبدی جمعیت و فعالیت با هدف توازن بخشیدن به نظام سکونتگاهی، مهار رشد ناهنجار کلان شهرها، کاهش نابرابری های منطقه ای و دوگانگی شهری - روستایی به اتخاذ راهبردهای متفاوتی در زمینه توزیع جمعیت و شهرنشینی منجر شده است. یکی از مهم ترین راهبردهای موجود در این خصوص، توجه به تقویت شهرهایی با اندازه متوسط و حمایت از ایجاد این گونه شهرها در شبکه شهری کشور است. هدف از مطالعه حاضر، تقویت نقش بررسی توانایی های شهرهای میانی و کوچک در استان لرستان برای تقویت نقش آن ها و در نتیجه توسعه این شهرها و جلوگیری از پدیده ماکروسفالی شهر خرم آباد در سطح استان می باشد.

پژوهش حاضر با توجه به ماهیت آن، کاربردی می باشد و روش پژوهش، در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد که داده های آن به صورت کتابخانه ای (کتب، مقالات و اینترنت) گردآوری شده است.

به منظور جلوگیری از افزایش جمعیت در شهر خرم آباد (مرکز استان لرستان) و به تبع آن، اجتناب از پدیده گسیختگی و گستردگی کالبدی شهر، تقویت شهرهای میانی و کوچک جهت جذب جمعیت و ایجاد تعادل جمعیتی در منطقه الزامی می باشد