اعتبارسنجی اماره قانونی و قضایی در دادرسی کیفری

اثبات واقعه مجرمانه، همواره با دشواری هایی روبرو بوده و یکی از روش ها برای اثبات جرم، استفاده از امارات می باشد. اماره قانونی و اماره قضایی، دو قسم از امارات در حقوق ایران است. امارات قانونی در حقوق کیفری طریقیت داشته و منحصر به همان مواردی می باشد که قانونگذار آن را معتبر شناخته است. از مصادیق مهم امارات قانونی در حقوق کیفری ایران، اماره مجرمیت در قانون پولشویی، اماره عضویت در گروه های ضد امنیت کشور و اماره تشدید مجازات می باشد. همچنین امارات قانونی دیگری نیز وجود دارند که در پژوهش حاضر بدان پرداخته شده است. قاضی برای احراز واقعیت امر در یک پرونده، ملزم به پیروی از امارات قانونی می شود که قانونگذار در اختیار وی قرار داده است؛ اما اعتبار امارات قضایی، بستگی به نظر قاضی دارد. دلالت این نوع اماره، قوی تر از دلالت اماره قانونی بوده و آرامش وجدان قاضی در اماره قضایی ملموس تر است. مصادیق امارات قضایی به هیچ وجه قابل شمارش و محصور نمی باشد اما مهم ترین مصادیق، کارشناسی، تحقیق و معاینه محل، انگشت نگاری و... می باشد. امارات قضایی فقط باید در اثبات حق الناس، مورد استناد قرار گیرد، زیرا در حق الله اصل بر سترپوشی است.در پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مقالات و کتب متعدد به شناخت مصادیق امارات و همچنین یکی از چالش های بکارگیری امارات، یعنی صور مختلف تعارض پرداخته شده است. در راستای طرح چالش مذکور، راهکارهای جدید و کاربردی جهت حل تعارضات ارایه گردیده که تاثیر آن در فراهم آوردن موجبات صدور حکم عادلانه و کشف حقیقت واضح و مبرهن است.