کاربرد شیوه های مدیریت معنا در ارتباطات و رهبری امام علی (ع) در نهج البلاغه

هدف این پژوهش، بررسی برخی از ویژگی های مهم رهبری در حضرت علی (ع) وتبیین الگوی مدیریت معنا در خطبه های امام علی (ع) در نهج‏البلاغه است.

در این راستا، نخست جوانب مختلف مدیریت معنا به عنوان شیوه برقراری ارتباط و رابطه آن با رهبری به صورت کلی عنوان شده و سپس الگوی مدیریت معنا در خطبه های حضرت علی (ع) درنهج البلاغه مطرح شده که شامل چهار عنصر استعاره، زبان ابتکاری،تضاد و داستان می باشد. این پژوهش با استراتژی کیفی و رویکرد بنیادی و به روش تحلیل محتوا و با استفاده از فرم وارسی بسته و پیش سازمان یافته بر اساس چهار مولفه فوق و مبتنی بر خطبه ها و نامه های آن حضرت در نهج البلاغه انجام شده است.

نتایج این پژوهش نشان داد امام علی(ع) در فرایندهای ارتباطی خود با مردم و کارگزاران حکومت از هر چهار شیوه مدیریت معنا بهره گیری نموده و عنصر داستان در این بین از کاربرد بیشتری برخوردار بوده است.

حضرت از چهار تکنیک مدیریت معنا جهت هدایت و نفوذ در انسانها به شیوه منحصر به فردی استفاده نموده است و دردوران حکومت خود با کارگزاران و عموم مردم به بهترین نحو ارتباط برقرار کرده است.