تاثیر کم آبیاری و محلول‏پاشی پلی‏ آمین ‏ها بر عملکرد دانه و روغن، کارآیی مصرف آب و تولید اسیدهای چرب روغن دانه گلرنگ بهاره (Carthamus tinctorius L.)

پژوهش حاضر، به منظور بررسی اثر محلول‏پاشی ترکیبات پلی‏آمین بر عملکرد دانه، روغن و اسیدهای چرب در گلرنگ تحت تنش کم آبیاری، به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 96-1395 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل آبیاری در دو سطح آبیاری کامل و کم آبیاری (به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50 و 75 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) به عنوان عامل اصلی و سطوح محلول‏پاشی ترکیبات پلی‏آمین به عنوان عامل فرعی در 10 سطح شامل محلول‏پاشی با آب (شاهد)، محلول‏پاشی با پوتریسین، اسپرمیدین و اسپرمین هر یک در غلظت‏های (05/0، 1/0 و 2/0 میلی‏مولار) بودند. در هر یک از سطوح آبیاری، محلول‏پاشی پوتریسین به طور معنی‏دار عملکرد دانه و روغن، شاخص برداشت، کارآیی مصرف آب و اسید اولییک را افزایش داد. افزایش سطوح محلول‏پاشی پوتریسین و اسپرمین از 05/0 به 2/0 میلی‏مولار در شرایط تنش کم آبیاری، مقدار عملکرد زیستی را در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب 4/40 و 3/38 درصد افزایش داد. نتایج برش‏دهی اثرمتقابل نشان داد که محلول‏پاشی اسپرمین با بیشترین غلظت (2/0 میلی‏مولار) تحت تنش کم آبی، مقدار مجموع اسیدهای چرب غیراشباع دانه را به طور معنی‏داری افزایش و درصد اسید پالمیتیک را کاهش داد. محلول‏پاشی اسپرمیدین موجب افزایش معنی دار میزان اسید لینولییک روغن گلرنگ در شرایط تنش رطوبتی شد. به طورکلی  به نظر می‏رسد که محلول‏پاشی ترکیبات پلی‏آمین جهت تولید بیشتر عملکرد دانه و روغن، افزایش کارآیی مصرف آب و بهبود کیفیت روغن گلرنگ در شرایط کم آبیاری مناسب باشد.