تاثیر بازی درمانی گروهی بر رفتارهای تکانشی، سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی

هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر بازی درمانی گروهی بر رفتارهای تکانشی، سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پیش دبستانی شهر مشهد در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از میان آنها 40 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 12 جلسه 45 دقیقه ای بازی درمانی گروهی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. برای جمع آوری داده ها از ابزارهای مقیاس رفتارهای تکانشی (بارات، 1994)، خرده مقیاس سازگاری اجتماعی (بل، 1961) و پرسشنامه بهزیستی روانی (کییز و ماگیار-مو، 2003) استفاده که توسط مادران تکمیل شد. داده ها با روش های آزمون تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون از نظر رفتارهای تکانشی، سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی تفاوت معناداری نداشتند (05/0>p)، اما در مرحله پس آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معناداری داشتند (05/0<p). به عبارت دیگر بازی درمانی گروهی باعث کاهش رفتارهای تکانشی و افزایش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی دانش آموزان پیش دبستانی شد (001/0<p). بر اساس نتایج توصیه می گردد که روانشناسان بالینی و درمانگران از روش بازی درمانی گروهی در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود سلامت و به ویژه کاهش رفتارهای تکانشی و افزایش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی دانش آموزان پیش دبستانی استفاده کنند.