مقایسه اثربخشی آموزش هوش سازمانی و آموزش توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) در کارکنان دارای استرس شغلی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش هوش سازمانی و آموزش توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی بود. روش پژوهش شبه آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 60 کارمند مبتلا به استرس شغلی (20 نفر گروه آزمایش 1 (آموزش هوش سازمانی)، 20 نفر گروه آزمایش 2 آموزش توانمندسازی کارکنان و 20 نفر گروه کنترل) بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه بهره وری هرسی و گلداسمیت (1999)، پرسشنامه جامعه پذیری سازمانی تایورمینا (1997) و پرسشنامه استرس شغلی رایس (1992) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا، آنکوا و تحلیل واریانس چندراهه، تک متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، آموزش های هوش سازمانی و توانمندسازی کارکنان باعث افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی گروه آزمایش (1) و (2) در مقایسه با گروه کنترل شد و همچنین، مشخص شد بین آموزش های هوش سازمانی و توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش توانمندسازی کارکنان نسبت به آموزش های هوش سازمانی در افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی اثربخشی بیشتری داشت.