اثر محدودیت کیفی خوراک و مدت زمان اعمال آن بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی

در تحقیق حاضر، کاهش غلظت مواد مغذی جیره و مدت زمان استفاده از آن بر عملکرد جوجه گوشتی بررسی شد. تعداد  375 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب 5 تیمار، 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار از 1 تا 39 روزگی استفاده شد. در این مطالعه، منظور از جیره مرسوم، جیره ای در سطح توصیه احتیاجات سویه جوجه گوشتی است و منظور از جیره رقیق، جیره ای است که از لحاظ انرژی و اسیدهای آمینه ضروری به میزان 7 درصد رقیق تر می باشد. جیره های آزمایشی (به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی) در تیمارها عبارت بودند از: T1) مرسوم، مرسوم، مرسوم (شاهد(؛ T2) رقیق، رقیق، رقیق؛ T3) مرسوم، رقیق، مرسوم؛ T4) رقیق، رقیق، مرسوم وT5) مرسوم، مرسوم، رقیق. در کل دوره (1 تا 39 روزگی)، خوراک مصرفی روزانه (0/05>p) و افزایش وزن روزانه (0/01>p) تیمار شاهد بالاتر از سایر تیمارها بود و تفاوت ضریب تبدیل خوراک بین تیمارها معنی داری نبود. در دوره پایانی، تیمار شاهد تلفات بالاتری نسبت به T2 و T3 داشت (0/05>p)، هرچند در کل دوره، تفاوت تیمارها معنی دار نبود. وزن سینه در T1 و T3 بالاتر از T2، T4 و T5 بود (0/01>p). T2 و T3 دارای خاکستر استخوان بالاتری نسبت به T1 و T5 بودند (0/05>p). در کل می توان نتیجه گیری نمود استفاده از جیره مرسوم در کل دوره اگرچه باعث افزایش تلفات در دوره پایانی و کاهش خاکستر استخوان شد، اما در مجموع، عملکرد رشد بهتری را به دنبال داشته است.