حذف یون های فلزات سنگین از آب های آلوده با استفاده از جاذب های بر پایه هیدروژل

رشد صنعت امروز نیازهای ما را برآورده می کند و باعث بهبود توسعه اقتصادی می شود. با این حال، آلاینده های صنایع باعث آلودگی منابع آبی می شوند که خطر بزرگی برای سلامت موجودات زنده محسوب می شود. بنابراین محققان همواره در تلاش بوده اند تا روشی کارآمد و موثر تری برای حذف یون های سمی فلزات سنگین از منابع آبی توسعه دهند. روش جذب سطحی، نتایج امیدوار کننده ای را برای حذف یون های فلزات سنگین از خود نشان می دهد. به کار گیری این روش در مقیاس بزرگ نیز آسانتر است. بنابراین می تواند در کاربردهای عملی به کار گرفته شود. جاذب های متعددی توسعه و گزارش شده اند. اما در میان آن ها هیدروژل ها به دلیل قابلیت استفاده مجدد و سهولت تهیه و مصرف، توجهات زیادی را امروزه به خود جلب کرده است. هیدروژل ها شبکه های ماکرومولکولی هستند که در آب متورم می شوند ولی در آب حل نمی شوند. قابلیت تورم و جذب آب هیدروژل ها عمدتا از گروه های عاملی آبدوستی مانند -NH2 ، -OH ، -COOH، -CONH2 ، - CONH و -SO3H ناشی می شوند که به زنجیر اصلی پلیمری متصل هستند. در حالی که مقاومت آنها در برابر حل شدن ناشی از پیوندهای عرضی بین زنجیرهای شبکه ناشی می شود. بنابراین، در این مقاله روش های مختلف تهیه جاذب های هیدروژلی توضیح داده شده و به طور خلاصه پیشرفت های اخیر در استفاده از جاذب های هیدروژل برای حذف یون های فلزات سنگین آورده شده است. علاوه براین، مکانیسم مربوط به حذف یون های فلزات سنگین نیز بررسی و جدیدترین مطالعات در مورد روش جذب سحطی برای تصفیه آب های آلوده به یون های فلزات سنگین ارایه شده است.