نقش گیرنده های دوپامینرژیک و کانابینوئیدرژیک بر هیپوفاژی ناشی از گرلین در جوجه های گوشتی 5 روزه

مطالعه حاضر به منظور بررسی اندوکانابینوییدرژیک و دوپامینرژیک مرکزی در کنترل اخذ غذای القا شده با گرلین در جوجه های گوشتی انجام گرفت. در آزمایش 1، جوجه های 3 ساعت محروم از غذا، تزریقات داخل بطن مغزی (ICV) را به فرم زیر دریافت کردند: سالین، SCH23390 (آنتاگونیست گیرنده 1D دوپامینرژیک، دوز 5 نانومول)، گرلین (6 نانومول) و SCH23390 + گرلین را دریافت کردند. آزمایشات مراحل 2-6 مشابه آزمایش یک بود اما جوجه ها تزریق AMI-193 (آنتاگونیست گیرنده های D2، 5 نانومول)، NGB2904 (آنتاگونیست گیرنده هایD3 ، 4/6 نانومول) و L-741,742 (آنتاگونیست گیرنده های D4 ، 6 نانومول) و L-DOPA (125 نانومول) و 6-OHDA (150 نانومول) را بجای SCH23390 دریافت کردند. در آزمایش 7، سالین، [D-Lys-3]-GHRP-6 (آنتاگونیست گرلین، 5، 10 و 20 نانومول) را دریافت کردند. در آزمایش 8، جوجه ها تزریق سالین، [D-Lys-3]-GHRP-6 (10 نانومول)، دوپامین (40 نانومول) و [D-Lys-3]-GHRP-6 + دوپامین را در یافت کردند. در آزمایش 9، سالین، SR141716A (آنتاگونیست گیرنده های CB1 ، 25/6 میکروگرم)، گرلین (6 نانومول) و SR141716A + گرلین را دریافت کردند. در آزمایش 10، سالین، AM630 (آنتاگونیست گیرنده هایCB2 ، 5 میکروگرم)، گرلین (6 نانومول) وAM630 + گرلین را دریافت کردند. سپس مصرف تجمعی غذا تا 120 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده، تزریق گرلین (6 نانومول) موجب کاهش اخذ غذا شد (P≤0.05). تزریق توام SCH23390 + گرلین موجب مهار کاهش اشتها ناشی از گرلین شد (P≤0.05). تزریق توام L-DOPA + گرلین موجب تقویت اثرات هیپوفاژیک ناشی از گرلین شد (P≤0.05). تزریق توام 6-OHDA + گرلین موجب مهار اثرات هیپوفاژیک ناشی از گرلین شد (P≤0.05). تزریق [D-Lys-3]-GHRP-6 بطور وابسته به دوز موجب افزایش اشتها شد (P≤0.05). درحالی که تزریق توام [D-Lys-3]-GHRP-6 + دوپامین موجب مهار اثرات هیپوفاژیک ناشی از دوپامین شد (P≤0.05). تزریق توام گرلین + SR141716A موجب مهار اثرات هیپوفاژیک ناشی از گرلین شد (P≤0.05). نتایج نشان دهنده این بود که تقابل بین سیستم های اندوکانابینوییدرژیک و دوپامینرژیک و گرلین از طریق گیرنده های D1و CB1 در جوجه های گوشتی میانجی گری می شود.