تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی مادران دارای دانش آموز پسر کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش همه مادران دارای دانش آموز پسر کم توان ذهنی شهرستان ورامین در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آنان 40 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای مهارت های اجتماعی را آموزش دید. گروه ها پرسشنامه های فرم کوتاه نشانه های روانی (نجاریان و داوودی، 1380)، کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 2010) و سازگاری اجتماعی (بل، 1961) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در هر سه متغیر سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش مهارت های اجتماعی به طورمعناداری باعث بهبود سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی مادران دارای دانش آموز پسر کم توان ذهنی شد (01/0<p). بنابراین نتایج حاکی از اهمیت آموزش مهارت های اجتماعی در بهبود سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی مادران دارای دانش آموز پسر کم توان ذهنی می باشد.