تقابل بین عربی فتوحات و عربی کلاسیک در متون متقدم فارسی

در این مقاله با بررسی برخی الگوها در تلفظ وام واژه های عربی در متون متقدم فارسی، نشان می دهیم که لغات عربی از دو گونه عربی وارد فارسی شده است، یکی عربی فتوحات که زبان میانجی فاتحان مسلمان و زبان نوشتار آنان تا اواخر دوره بنی-امیه بوده و دیگری عربی کلاسیک که تاکنون نزد ایرانشناسان تنها ماخذ ورود لغات عربی به فارسی فرض می شده است. همچنین، نشان می دهیم که انتساب بسیاری از تلفظ های غیر کلاسیک لغات عربی در فارسی قدیم، مثل شان به جای شان، ذیب به جای ذیب، بالله به جای بالله، مسله/مسله به جای مسیله، و... برخلاف گفته محققان پیشین ارتباطی به نظام آوایی/واجی فارسی نداشته بلکه به اخذ آن ها از عربی فتوحات مربوط است. بررسی ما بسیاری از یافته های عربی دانان غربی درمورد حجازی باستان، عربی فتوحات و مسایل تاریخی عربی را اثبات و حتی در مواردی تکمیل می کند و لزوم توجه ایرانشناسان به تحقیقات جدید عربی دانان و سامی شناسان غربی را نشان می دهد.