بررسی تاثیر اقامتگاه های بومگردی بر توسعه گردشگری روستایی با میانجیگری تصویر ذهنی مقصد (مورد مطالعه: روستای رادکان)

اقامتگاه های بومگردی از جمله واحدهای گردشگری هستند که به گردشگران طبیعت گردی، روستایی، مزرعه و کشاورزی ارایه خدمات می نمایند. توسعه اقامتگاه های بومگردی از موثرترین ابزارهایی است که ضمن حفظ و رعایت اصول اساسی بومگردی، نقش چشمگیری در توسعه جوامع محلی و مشارکت آنان در امور گردشگری دارد. در این راستا تحقیق حاضر که از نوع کاربردی و از منظر ماهیت توصیفی پیماشی است، صورت گرفته است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد برای متغیر تصویر ذهنی و پرسشنامه محقق ساخته برای سایر متغیرها میباشد. برای پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ و برای روایی سازه پرسشنامه از تحلیل بارهای عاملی تاییدی استفاده گردیده است. جامعه آماری تحقیق کلیه گردشگرانی است که در اقامتگاه های بومگردی اردکان اقامت داشته اند. حجم نمونه آماری 384 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری با توجه به محدودیتهای کرونایی غیر احتمالی در دسترس بوده و برای بررسی فرضیه ها از مدل یابی معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی جهت آزمون فرضیات و برازندگی مدل استفاده شده است. ضمنا برای انجام محاسبات بسته نرم افزاریSPSSو لیزرل به کارگیری شد. نتایج تحقیق نشان میدهد اقامتگاه های بومگردی بر توسعه گردشگری روستایی تاثیر معناداری دارد و تصویر ذهنی مقصد، رابطه بین اقامتگاه های بومگردی با توسعه گردشگری روستایی را میانجیگری می کند.