بررسی مدل عدم توازن تلاش-پاداش به عنوان پیش بین رفتارهای ضدبهره وری

امروزه رفتارهای ضد بهره وری شیوع زیادی در سازمان ها پیداکرده است و مدیران کارآمد همواره در پی دستیابی به راهکاری مناسب و کاربردی برای کاهش این دسته رفتارها در سازمان خود می باشند. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی عدم توازن تلاش و پاداش به عنوان پیش بین رفتارهای ضد بهره وری انجام گرفته است.

پژوهش حاضر از نوع مقطعی است. جامعه موردنظر در پژوهش حاضر تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر همدان بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 320 نفر به عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این تحقیق پرسشنامه عدم توازن تلاش- پاداش و پرسشنامه رفتارهای ضد بهره وری بودند. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار SPSS18 انجام شد.

نتایج نشان داد که مدل عدم توازن تلاش-پاداش در سطح معناداری 05/0 قادر به پیش بینی رفتارهای ضد بهره وری فردی در پرستاران است (036/0=P). در بین متغیرهای موردبررسی متغیر پاداش قادر به پیش بینی رفتارهای ضد بهره وری فردی (179/0=-β و 006/0=P) و سازمانی (171/0-β و 009/0=P) و متغیر تعهد افراطی قادر به پیش بینی رفتارهای ضدبهره وری فردی (145/0=β و 05/0=P) است. طبق نتایج مدل عدم توازن تلاش-پاداش نتوانست رفتارهای ضدبهره وری سازمانی را پیش بینی کند.

بر اساس نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که استرس شغلی عامل مهمی در بروز رفتارهای ضد بهره وری در پرسنل است و می توان از مولفه های مدل بکار رفته در این پژوهش در جهت کاهش بروز این رفتارها در بین پرستاران استفاده کرد.