ترجمه شعر از منظر هرمنوتیک: مطالعه موردی مولانا

آثار شعری به طور معمول با عناصری خاص (مانند نمادها، تصاویر، مفاهیم) مشخص می شوند که به تفسیر و موضوعات چنین آثاری کمک می کند. یکی از امور چالش برانگیز در ترجمه شعر این است که چنین عناصری را در زبان و فرهنگ دیگر بازنمایی کند. آثار شاعرانه ای که اغلب ترجمه می شوند، مبنای محکمی را برای تجزیه و تحلیل نحوه ی نمایش یک خوانش متعارف در ترجمه فراهم می کنند.  این تحقیق ترجمه های انگلیسی مقدمه ی مولانا در مثنوی را بررسی می کند تا دریابد که چگونه "عرفانی" بودن اثر در ترجمه های انگلیسی نشان داده شده است. این مطالعه از مدل هرمنوتیکی ترجمه شعر ارایه شده توسط خرمندار و کریم نیا استفاده می کند که با دو زیر مولفه یعنی میزان پیچیدگی فرهنگی-زبانی و میزان پیچیدگی هرمنوتیکی به کار برده می شود. برای شناسایی عناصر، کلمات کلیدی متن مبدا مورد بررسی قرار می گیرد و سعی می شود چگونگی تبدیل آنها به انگلیسی در پرتو اجزای فرعی تحلیلی مدل مشخص شود. پس از تجزیه و تحلیل، انتخاب ها مقایسه می گردند و پیشنهاد می شود که کدام یک می تواند به صورت موضوعی خوانش عرفانی متن اصلی را ارایه کند.