بررسی اثر شرایط محیطی مختلف بر زمان تعادل آب انداختگی و تبخیر در جمع شدگی خمیری روسازی های بتنی

یکی از عوامل ایجاد ترک های زودهنگام در روسازی های بتنی، جمع شدگی خمیری می باشد. این جمع شدگی پس از تعادل نرخ آب انداختگی و تبخیر و تشکیل فشار های مویینگی منفی در سطح روسازی اتفاق می افتد. شرایط محیطی مختلف باعث تغییر در نرخ تبخیر شده و در نتیجه زمان تعادل و به دنبال آن شدت ترک خوردگی را نیز دستخوش تغییر می کند. در این تحقیق، با استفاده از روش استاندارد ASTM C 1579، به بررسی ارتباط بین زمان تعادل آب انداختگی و تبخیر و مساحت ترک خوردگی در بتن در 27 شرایط محیطی مختلف، شامل ترکیبی از سه دمای محیط، سه سرعت جریان باد و سه رطوبت نسبی هوا، با استفاده از سیستم تصویر برداری پیوسته و تحلیل تصاویر دیجیتال پرداخته می شود. نتایج تحلیل آماری داده ها نشان داد که بین زمان تعادل و مساحت خوردگی ، ارتباط معناداری وجود دارد. با کاهش زمان تعادل به مقدار 69 دقیقه، مساحت ترک خوردگی به بیش از 4 برابر افزایش یافت. دیده شده که ترکیب هر سه عامل محیطی تاثیر بیشتری نسبت به بحرانی بودن تنها یک عامل، بر شدت ترک خوردگی دارد. همچنین رطوبت نسبی هوا بیشترین اثر را بر زمان تعادل و شدت ترک خوردگی داشته، و اثر دمای محیطی و سرعت جریان باد نزدیک به هم می باشد. با توجه به نتایج، بیان شد که زمان تعادل می تواند به عنوان معیاری مناسب جهت بررسی اثر شرایط محیطی مختلف بر شدت ترک خوردگی خمیری در روسازی های بتنی، مورد استفاده قرار گیرد.