مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اجتناب تجربه ای بیماران مبتلا به افسرده خویی

افسرده‌خویی یکی از اختلالات مزمن روان‌شناختی به‌شمار می‌رود که مشخصه آن خلق افسرده در اغلب روزها و ساعات است. این اختلال از اختلالات بسیار شایع روان‌شناختی در کشور ما است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره‌درمانی و درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر اجتناب تجربه‌ای بیماران مبتلا به افسرده‌خویی انجام شد.

 پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی شهرستان‌های نوشهر و چالوس در سال 1398 تشکیل دادند که در ارزیابی بالینی توسط روان‌شناس تشخیص افسرده‌خویی دریافت کردند. نمونه پژوهش 45 نفر بودند که به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس به‌شیوه تصادفی در سه گروه پانزده‌نفره درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد، طرحواره‌درمانی و گواه قرار گرفتند. ابزار استفاده‌شده در پژوهش پرسش‌نامه افسردگی بک ویرایش دوم (بک، 2000) و پرسش‌نامه اجتناب تجربی (گامز و همکاران، 2011) بود. تحلیل داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها در این پژوهش، 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد درمقایسه با طرحواره‌درمانی تاثیر بیشتری در کاهش اجتناب تجربه‌ای دارد (0٫01>p).

 باتوجه به نتایج مبنی‌بر اثربخشی بیشتر درمان پذیرش و تعهد بر بیماران دارای افسرده‌خویی، این درمان برای کاهش اجتناب تجربه‌ای در بیماران مذکور توصیه می‌شود.