تعیین اثربخشی درمان وجودی بر مهارت های فراشناختی و احساس تنهایی و تحمل ناکامی دانشجویان روان شناسی دوره کارشناسی
دانشجویان بهدلیل احساس تنهایی و ضعف تحمل ناکامی و مهارتهای فراشناختی درمعرض انواع آسیبهای روانی قرار دارند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان وجودی بر مهارتهای فراشناختی و احساس تنهایی و تحمل ناکامی دانشجویان روانشناسی دوره کارشناسی انجام شد.
روش پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی دانشجویان شهرستانی در رشته روانشناسی در مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامشهر در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل سی نفر از دانشجویان پسر و دختر بود که بهروش نمونهگیری دردسترس و داوطلبانه وارد مطالعه شدند. سپس بهطور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها در پیشآزمون و پسآزمون، پرسشنامه حالت فراشناختی (انیل و عابدی، 1996)، مقیاس احساس تنهایی (راسل، 1996) و مقیاس تحمل ناکامی (هرینگتون، 2005) بود. برای گروه آزمایش ده جلسه هفتگی بهمدت نود دقیقه درمان وجودی براساس پروتکل درمانی پروچسکا و نورکراس (2010) اجرا شد؛ ولی گروه گواه هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تکمتغیره و آزمون خیدو در نرمافزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. سطح معناداری آزمونها 0٫05 در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد، درمان وجودی موجب افزایش مهارتهای فراشناختی (0٫032=p) و بهبود تحمل ناکامی (0٫001>p) و کاهش احساس تنهایی (0٫001=p) در دانشجویان گروه آزمایش شد. براساس نتایج اندازه اثر، درمان وجودی اثربخشی زیادی بر هر سه متغیر احساس تنهایی (0٫348=η2p)، تحمل ناکامی (0٫853=η2p) و مهارتهای فراشناختی (0٫158=η2p) داشت؛ اما اثربخشی بیشتر درمان وجودی، بر تحمل ناکامی بود.
براساس یافتههای پژوهش نتیجه گرفته میشود که درمان وجودی، روش درمانی موثری برای افزایش مهارتهای شناختی، بهبود تحمل ناکامی و کاهش احساس تنهایی در دانشجویان است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.