تولید دوکوزاهگزانوئیک اسید توسط سویه بومی آئورانتیوکیتریوم در تخمیر خوراک دهی شده

دوکوزاهگزانوییک اسید، اسیدچرب غیراشباع با چندین پیوند دوگانه است که نقش مهمی در جلوگیری از بیماری های قلبی و عروقی دارد. آغازیان ترایوستوکیترید خصوصا سویه های آیورانتیوکیتریوم یکی از تولیدکننده های اصلی این اسیدچرب امگا 3 هستند. افزایش بیومس، روغن و محتویات دوکوزاهگزانوییک اسید در سویه آیورانتیوکیتریوم ازطریق خوراک دهی گلوکز یا گلیسرول در سیستم تخمیری 3 لیتری از اهداف اصلی تحقیق است.

 سویه بومی آیورانتیوکیتریوم qe-4 (KR091914.1) برای تولید دوکوزاهگزانوییک استفاده شد. گلیسرول و گلوکز به عنوان منبع کربن در محیط کشت استفاده شدند. رشد سلولی، تولید روغن و دوکوزاهگزانوییک اسید در سویه آیورانتیوکیتریوم در شرایط کشت خوراک دهی شده در فرمانتور 3 لیتری مطالعه شدند.

نتایج نشان دادند نسبت کربن به نیتروژن برابر با 5/1 و محیط کشت شامل 30 گرم بر لیتر گلیسرول، 10 گرم بر لیتر پپتون و 10 گرم بر لیتر عصاره مخمر، سویه بومی آیورانتیوکیتریوم به ترتیب 2/30، 8/8 و 7/1 گرم بر لیتر بیومس، روغن و دوکوزاهگزانوییک اسید تولید کرده است. همچنین، این سویه در نسبت کربن به نیتروژن برابر با 2 و محیط کشت شامل 40 گرم بر لیتر گلوکز، 20 گرم بر لیتر سدیم گلوتامات و 6 گرم بر لیتر عصاره مخمر به ترتیب 6/27، 5/12 و 45/1 گرم بر لیتر بیومس، روغن و دوکوزاهگزانوییک اسید تولید کرده است. میزان اکسیژن محلول کمتر از 3 درصد اشباع برای تولید دوکوزاهگزانوییک اسید مناسب بود.

در طول فرایند تخمیر، میزان اکسیژن محلول و نسبت کربن به نیتروژن، فاکتورهای حیاتی اند که بر تولید دوکوزاهگزانوییک اسید تاثیر می گذارند. این نتایج نشان دادند سویه بومی آیورانتیوکیتریوم در حضور گلیسرول نسبت به گلوکز، کارآیی بهتری در تولید دوکوزاهگزانوییک اسید دارد.