ارزیابی علل خشک سالی تالاب بین المللی هامون با استفاده از شاخص های بارندگی،گرد و غبار و خشکی

یکی از معضلات زیست محیطی در منطقه سیستان که امروزه گریبان گیر ساکنین گردیده است، طوفان های گرد و غبار می باشد. تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از مهم ترین موضوعات زیست محیطی دهه های اخیر به شمار می آید که غالب مناطق اکولوژیک با آن درگیر می باشد. با عنایت به افزایش طوفان های گرد و غبار و خشک شدن تالاب هامون هدف این تحقیق بررسی رابطه بین شاخص گرد و غبار و ناهنجاری بارش در منطقه سیستان می باشد. چراکه لازمه هرگونه تصمیم مدیریتی در خصوص کنترل پدیده های گرد و غبار، دانستن رابطه بین میزان شاخص خشکی و گرد و غبار خواهد بود. در این تحقیق روند تغییرات بارش و شاخص خشکی فصول مختلف و سالیانه برای بازه 32 ساله (1362 تا 1394) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی طوفان های گرد و غباری از شاخص طوفان گرد و غبار (DSI) استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان بارندگی فصل های بهار، پاییز و زمستان و بارش سالیانه دارای روند کاهشی بوده ولی معنادار نمی باشد. فراوانی شدت خشکی برای فصل های مختلف متفاوت بوده و فراوانی شدت خشکی سالیانه معادل 3/33 درصد برآورد گردید. شاخص گرد و غبار سالیانه برای بازه موردمطالعه 71 روز به دست آمد. ضریب همبستگی بین شاخص طوفان گرد و غبار (DSI) و شاخص ناهنجاری بارندگی (PAI) به مقدار 077/0 برآورد گردید و نشان داد رابطه معنی داری بین این دو شاخص وجود ندارد. نتایج نشان داد که تغییرات میزان گرد و غبار و خشکی تالاب هامون به دلیل کاهش میزان بارش نبوده و خشک شدن تالاب هامون بیشتر ناشی از سدسازی در بالادست حوزه و قطع آب ورودی به تالاب می باشد و نه میزان بارندگی.