اثر هشت هفته تمرینات هوازی به صورت مجازی بر شادکامی، ارتباطات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر غیرفعال در دوران کرونا

ورزش و فعالیت بدنی به عنوان یک فعالیت تفریحی و به عنوان یک ابزار آموزشی تربیتی، اهداف روانی اجتماعی گسترده ای را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی به صورت مجازی بر شادکامی، ارتباطات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی در دختران غیرفعال مدارس متوسطه شهر کرمانشاه در دوران کرونا بود.

تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و تجربی است و به لحاظ هدف،کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان همه مدارس متوسطه دخترانه شهر کرمانشاه می باشند که تعداد 140 دانش آموز دختر غیرفعال بر مبنای پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی و به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه 70 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه های عملکرد تحصیلی تیلور و همکاران، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و آزمون مهارت های اجتماعی ریجیو بین دانش آموزان مورد مطالعه توزیع شد و سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 هفته و در هر هفته سه جلسه تمرینات ورزشی را انجام دادند. یافته های پژوهش با استفاده از کوواریانس چند متغیره و نرم افزار 20spss پردازش شد.

نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر 8 هفته تمرین هوازی به صورت مجازی، منجر به تفاوت معنی داری بین گروه های تجربی و کنترل در میزان شادکامی و بین دو گروه تجربی و کنترل در میزان شادکامی (66/11=F و 030/0= (p و عملکرد تحصیلی (201/4=F و 042/0= (p شد؛ اما بین دو گروه تجربی و کنترل در ارتباط اجتماعی (05/0 > P) تفاوت معناداری وجود نداشت.

شرکت در تمرینات ورزشی به صورت مجازی نیز می تواند در شرایط های سخت مانند کرونا، باعث ایجاد حس وابستگی و تعلق در دانش آموزان شود که این حس باعث می شود فرد احساس ذهنی شادی داشته باشد و بر عملکرد تحصیلی او نیز تاثیر مثبت بگذارد.