نگاهی تطبیقی به اشتغال بانوان و پیامدهای آن در دو رمان «عادت می کنیم» زویا پیرزاد و «بنات الریاض» اثر رجاء عبداالله الصانع

زن و مسایل مربوط به آن از جمله موضوعاتی است که در تحقیقات علمی و ادبی معاصر با استقبال فراوانی از سوی پژوهشگران مواجه شده‌است. زنان بسیاری نیز بر همین اساس به حوزه ادبیات، به‌ویژه قالب رمان گرایش یافته‌اند تا با استفاده از ظرفیت‌های آن به بیان اندیشه‌ها، دغدغه‌ها و چالش‌هایی بپردازند که با آن مواجه هستند. در این مقاله، به روش توصیفی تحلیلی و به صورت تطبیقی به مسئله اشتغال بانوان در دو رمان پارسی «عادت می‌کنیم» و عربی «بنات‌الریاض» پرداخته‌ شده‌است و سعی شده آسیب‌ها، دغدغه‌ها، پیشنهادها و راه‌کارهایی که این دو نویسنده در خلال توصیف شخصیت‌ها، حوادث و صحنه‌ها آورده‌اند، واکاوی و تبیین شود. در یک نگاه کلی، در بررسی و تحلیل دو رمان می‌توان گفت که در فضای هر دو رمان زنان همچنان از تبعیض جنسی در عرصه بازار کار و نیز حضور و فعالیت شغلی در اجتماع رنج می‌برند و همچنان به خانه‌داری زنان به عنوان یک شغل فرسایشی نگریسته نمی‌شود، بلکه عملی دون و سطح پایین در هر دو جامعه تلقی می‌گردد، ضمن اینکه مسئله اشتغال زنان در جامعه ایران جنبه‌های مالی و اقتصادی دارد، در حالی ‌که این مسئله در میان زنان سعودی جنبه هویتی و اجتماعی دارد.