تاثیر سولفات روی بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی انگور تحت شرایط سمیت بور

بور از عناصر میکرو بوده که در دیواره سلولی و ساختار غشاء دخالت دارد. بور اغلب در نواحی خشک و نیمه خشک در غلظت های فراوان، در زمین های کشاورزی مشاهده می گردد. به منظور بررسی تاثیر سولفات روی بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در دو رقم انگور (قزل اوزوم و حسینی) در شرایط سمیت بور آزمایش گلخانه ای با سه فاکتور شامل دو رقم انگور (قزل اوزوم و حسینی)، چهار سطح بور شامل 25/0 (شاهد)، 5/2، 5 و 10 میلی گرم در لیتر و سه سطح سولفات روی صفر (شاهد)، 3 و 6 گرم در لیتر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار و در مدت شش ماه انجام شد. نتایج نشان داد که وزن تر برگ در تیمارهای 5 و 10 میلی گرم در لیتر بور(بدون کاربرد سولفات روی) به ترتیب 55/68 و 49 درصد و وزن خشک برگ در تیمارهای 5 و 10 میلی گرم در لیتر بور(بدون کاربرد سولفات روی) به ترتیب 44/65 و 9/86 درصد در مقایسه با شاهد، کاهش یافت. با افزایش بور، فعالیت آنزیم کاتالاز، پرولین، قندهای محلول، پروتیین کل، افزایش یافتند. در غلظت 6 گرم در لیتر سولفات روی و 10 میلی گرم در لیتر بور، میزان قند محلول در رقم قزل اوزوم 35/6 برابر و در رقم حسینی 3/5 برابر نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. با کاربرد 6 گرم در لیتر سولفات روی، میزان پروتیین کل در سطح 5 میلی گرم در لیتر بور53/1 برابر و در سطح 10 میلی گرم در لیتر بور، میزان آن 77/1 برابر در مقایسه با شاهد افزایش داشت. در اثر سمیت بور، غلظت یون های نیترات، کلسیم، منیزیم، آهن در برگ کاهش و میزان یون های بور افزایش یافتند. کم ترین میزان آهن در هر دو رقم در تیمار 10 میلی گرم در لیتر بور مشاهده شد. بیشترین میزان بور برگ (51/200 میلی گرم بر کیلو گرم ماده خشک) در غلظت 10 میلی گرم در لیتر بور مشاهده گردید. یافته های این پژوهش نشان داد که در شرایط سمیت بور، کاربرد سولفات روی باعث افزایش کارایی رشد، افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و اسمولیت های سازگار و نیز کاهش جذب یون های بور در هر دو رقم در مقایسه با شاهد شد. به طور کلی در این پژوهش، رقم حسینی در مقایسه با رقم قزل اوزوم در بیشتر شاخص ها نسبت به بور متحمل تر بوده و استفاده از سولفات روی می تواند بعضی از اثرات منفی ناشی از تنش بور  را در هر دو رقم انگور تعدیل نماید.