عملکرد تولیدمثلی بهتر گاوهای شیری هلشتاین با طول فاصله آنوجنیتال متوسط در تلقیح اول پس از زایش

مطالعات پیشین مبین رابطه منفی فاصله آنوجنیتال با باروری در گاوها است، اما مکانیسم این رابطه معکوس به طور کامل مشخص نیست. در این رابطه، عفونت های رحمی پس از زایش و عوامل مخاطره مرتبط با این عفونت ها می توانند سبب کاهش باروری گاوها گردند، ولی هیچ پژوهشی تا به حال به بررسی ارتباط فاصله آنوجنیتال و مشکلات پس از زایش نپرداخته است.

مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه فاصله آنوجنیتال با عملکرد تولیدمثلی پس از زایش در گاوهای شیری به انجام رسید.

فاصله آنوجنیتال گاوها (تعداد = 290) همزمان با اولین معاینه پس از زایش به میلی متر اندازه گیری شد. گاوها بر اساس طول فاصله آنوجنیتال به سه دسته شامل فاصله آنوجنیتال کوتاه (20% جمعیت گاوها دارای کمترین مقادیر)، فاصله آنوجنیتال متوسط (60% جمعیت گاوها دارای مقادیر متوسط) و فاصله آنوجنیتال بلند (20% جمعیت گاوها دارای بیشترین مقادیر) تقسیم-بندی شدند. به علاوه، داده های متغیرهای تولیدمثلی پس از زایش از پایگاه داده گله بازیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS ویرایش شماره 4/9 آنالیز شدند.

نرخ سخت زایی، دوقلوزایی و جفت ماندگی، متریت پس از زایش و آندومتریت بالینی، وزن تولد گوساله و فاصله زایش تا اولین تلقیح در میان دسته های مختلف فاصله آنوجنیتال متفاوت نبود (05/0 < P). اما، درصد موالید نر در گاوهای با فاصله آنوجنیتال کوتاه نسبت به گاوهای با فاصله آنوجنیتال متوسط و بلند کمتر بود (05/0 > P). علاوه بر این، نرخ باروری در تلقیح اول پس از زایش در گروه فاصله آنوجنیتال متوسط بالاتر از گروه های فاصله آنوجنیتال کوتاه و بلند بود (05/0 > P).

در نتیجه، مطالعه حاضر بیانگر نرخ آبستنی در اولین تلقیح پس از زایش نامناسب در گاوهای دارای حداقل و حداکثر طول فاصله آنوجنیتال بود و نشان داد که این باروری کمتر از طریق تغییر در نرخ مشکلات تولیدمثلی پس از زایش حاصل نشده بود.