مدل پواسون دو متغیره با استفاده از روش چند سطحی و کاربرد آن در تحلیل عوامل موثر بر مرخصی استعلاجی کارکنان یک شرکت فولادسازی

یکی از مسایل تاثیرگذار بر بهروری اقتصادی، غیبت از کار به دلیل بیماری (مرخصی استعلاجی) می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر به بررسی عوامل موثر بر تعداد روز مرخصی استعلاجی ناشی از بیماری های کار و بیماری های داخلی پرداخت.

این مطالعه از نوع مقطعی بود و بر روی کارکنان مرد شاغل در کارخانه فولاد مبارکه اصفهان طی سال های 94-1390 انجام شد. بدین منظور، متغیرهای پاسخ تعداد روز مرخصی استعلاجی ناشی از بیماری های داخلی و کار و متغیرهای کمکی شامل نوبت کاری، وضعیت سیگار کشیدن، تحصیلات، سن، سابقه کار، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) و شاخص خطر Framingham (Framingham Risk Score یا FRS) بود. جهت تحلیل داده ها، از مدل پواسون دو متغیره با استفاده از روش چند سطحی استفاده گردید.  

تحقیق حاضر بر روی 17988 نفر از کارگران با میانگین سن 56/7 ± 13/38 سال و میانگین سابقه کاری 95/5 ± 79/6 سال انجام شد. متغیرهای نوبت کاری (47/1 = eβ)، مصرف سیگار (82/1 = eβ)، تحصیلات (11/1 = eβ)، سن (02/1 = eβ)، سابقه کاری (05/1 = eβ)، BMI (02/1 = eβ) و FRS (08/1 = eβ) تاثیر معنی داری بر متوسط مرخصی استعلاجی ناشی از بیماری های داخلی داشت، اما از متغیرهای مذکور تنها چهار متغیر مصرف سیگار (74/0 = eβ)، تحصیلات (19/1 = eβ)، سابقه کاری (01/1 = eβ) و FRS (02/1 = eβ) تاثیر معنی داری را بر متوسط مرخصی استعلاجی ناشی از بیماری های ناشی از کار نشان داد.

با توجه به نتایج به دست آمده، می توان با کنترل متغیرهای تاثیرگذار، به ارایه راهکارهای مناسب جهت کاهش تعداد روز مرخصی استعلاجی دست یافت.