تاثیر تمرین استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر محتوای پروتئین های MSTN و فولیستاتین در بافت بطن چپ قلب موش های دیابتی نوع یک و دو

دیابت از عوامل مهم در نقص های قلبی است که می تواند منجر به آتروفی سلول های قلبی شود. فعالیت های ورزشی با تنظیم عوامل سلولی می تواند از عوارض دیابت جلوگیری کند. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، تاثیر تمرین استقامتی و تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر محتوای پروتیین های MSTN و فولیستاتین در بافت بطن چپ قلب موش های دیابتی نوع یک و دو است.

 در این مطالعه، 36 سر موش صحرایی نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 30±280 گرم انتخاب ‏شدند. پس از القاء دیابت های نوع یک (18 سر) و دو (18 سر) از طریق محلول استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید، به روش تصادفی هر نوع دیابت به 3 گروه، تمرین استقامتی، HIIT و کنترل (هر گروه 6 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه های تمرینی 4 روز در هفته به‏ مدت 4 هفته برنامه ی تمرینی استقامتی (50 تا 70 درصد حداکثر سرعت) و HIIT (شدت 85 تا 95 درصد حداکثر سرعت) را انجام دادند؛ تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون های آماری آنوای یک طرفه و تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS انجام‏ شد.

 تمرین استقامتی و HIIT در گروه های تمرینی دیابتی منجر به کاهش معنی داری در محتوای پروتیین های MSTN (0001/0=P) و افزایش محتوای پروتیین فولیستاتین شد (0001/0=P).

 به نظر می رسد چهار هفته تمرین استقامتی و HIIT با کاهش محتوای MSTN و افزایش فولیستاتین می تواند از آتروفی بیش از حد میوکارد جلوگیری کند. بنابراین تمرین های ورزشی با شدت، مدت و نوع مناسب می تواند سازوکار دفاعی و درمانی مناسبی برای افراد دیابتی جهت جلوگیری یا کاهش عوارض قلبی باشد.