پیشگیری اجتماعی و وضعی: دو کلید واژه ی اساسی در ادبیات انتظامی

پیشگیری اجتماعی از جرم، راهبردی است که در جریان آن برنامه های پیشگیرانه توام با رسمیت شناختن حقوق بنیادین فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی شهروندان اعمال می شود. این قسم از پیشگیری که می توان از آن به پیشگیری از رهگذر توسعه اجتماعی نیز تعبیر کرد، در تلاش است تا با برقراری عدالت اجتماعی، از وجوه بزه پیشگیری کند. در مجموع اقدامات پیشگیرانه اقداماتی هستند که هدف اصلی آنها اقدام موثر علیه عوامل و فرآیندهایی است که باعث بزهکاری می شود.این اقدامات باید نقش تعیین کننده داشته و اقداماتی جمعی باشند به این مفهوم که بخش عمده ای از جامعه را دربربگیرد و قبل از وقوع جرم انجام شود. هدف از تحقیق حاضرمطالعه پیشگیری اجتماعی و وضعی به عنوان یکی از اصول اساسی در پیشگیری از جرایم است. تحقیق به شیوه تحلیلی-توصیفی صورت گرفته و برای جمع آوری اطلاعات از منابع متعدد استفاده شده است. در نتیجه پیشگیری اجتماعی به طور مستقیم و غیرمستقیم بر شخصیت افراد تاثیر میگذارد تا از سازماندهی فعالیت خود، حول محور انگیزه های بزهکارانه پرهیزکنند. پیشگیری اجتماعی، مجموعه اقدامهای پیشگیرانه ای است که بر کلیه محیطهای پیرامون فرد که در فرایند جامعه - پذیری نقش داشته و دارای کارکرد اجتماعی هستند، تاثیر میگذارد. این روش پیشگیری از جرم با تمرکز بر برنامه های تکمیلی، سعی در بهبود بهداشت زندگی خانوادگی، آموزش و تربیت افراد، مسکن، فرصتهای شغلی و اوقات فراغت و... دارد تا محیطی سالم و امن با افرادی سالم و امن ایجاد نماید.