پارامترهای موثر برروی مدلسازی ضریب نفوذ کوچک ملکول ها در سیستم های دوجزئی پلیمری

مواد پلیمری به طور گسترده در طول عمر کاربری خود در معرض انواع مواد شیمیایی، مورد استفاده قرار می گیرند. از این جهت، مطالعه رفتار نفوذ ملکول های حلال از این مواد بسیار حایز اهمیت است. مطالعات صورت گرفته در زمینه نفوذ کوچک ملکول ها به درون آلیاژهای پلیمری از درک عمیقی برخوردار نیستند. در کامپوزیت ها و آلیاژهای پلیمری تغییرات کسرحجمی اجزاء باعث تغییر رفتار انتقال نفوذکننده می شود. در آلیاژهای پلیمری با تغییر در کسرحجمی اجزای آلیاژ انتقال فاز بین فاز ماتریس و پرآکنده شده اتفاق می افتد که می تواند باعث تغییر رفتار انتقال ملکول های نفوذکننده در اثر تغییرات کسرحجمی آلیاژ شوند. مدل های مختلفی برای مدلسازی اثر تغییرات کسرحجمی بر مشخصه های انتقال ملکول های حلال به درون سیستم های دو جزیی پلیمری توسط پژوهشگران مختلف ارایه شده است. از میان این مدل ها، مدل رابسون و مدل جعبه مدل کلارک(EBM)، کاملترین مدل های پیش بینی کننده رفتار انتقال ملکول های حلال به درون کامپوزیت ها و آلیاژهای پلیمری هستند. نتایج مطالعات صورت گرفته برروی اختلاف میانگین داده های مدلسازی شده با داده های آزمایشگاهی برای آلیاژ NR/NBR نشان می دهد که مدل رابسون با 1.4 درصد کمترین اختلاف را با داده های آزمایشگاهی دارد.