ناموضعیت، درهم تنیدگی و دوربری کوانتومی برای حالت های آمیخته با اسپین 1/2

نقض نامساوی بل در مکانیک کوانتومی به معنی وجود ناموضعیت و درهم تنیدگی است. هرگاه ماتریس چگالی یک سیستم مرکب را نتوان به صورت ترکیب محدب از حاصل ضرب تانسوری ماتریس چگالی زیر سیستم های تشکیل دهنده ی آن نوشت، اصطلاحا گفته می شود درهم تنیدگی وجود دارد. برای حالت های خالص وجود درهم تنیدگی همیشه منجر به نقض نامساوی بل می شود. در حالی که برای حالت های درهم آمیخته ممکن است درهم تنیدگی وجود داشته باشد ولی قضیه بل نقض نشود و به عبارت دیگر ناموضعیت تجلی پیدا نکند. علاوه بر نامساوی بل، فرابرد کوانتومی هم تجلی گر ناموضعیت است. فرابرد کوانتومی با استفاده از حالت های درهم تنیده موفق تر از فرابرد کوانتومی با حالت های جدا پذیر است. بنابراین کمیت شباهت حالت انتقال یافته با حالت اولیه (به طور خلاصه کمیت شباهت) در فرابرد کوانتومی از طریق کانال کوانتومی درهم تنیده بیشتر از کمیت شباهت در فرابرد کوانتومی از طریق کانال کوانتومی جدا پذیر است. در این مقاله برای موردی که از حالت ورنر به عنوان کانال کوانتومی استفاده می شود، نشان می دهیم که در بازه ای از پارامتر مربوطه، در حالی که نامساوی CHSH نقض می شود، کمیت شباهت که بیانگر میزان موفقیت فرابرد کوانتومی است کمتر از حد بالای کمیت شباهت برای حالت هایی که قابل شبیه سازی با یک نظریه متغییر نهان موضعی است، می باشد. با این وجود خواهیم دید که برای مورد حالت ژیسن که دارای ناموضعیت پنهان است، فیلتر کردنی که باعث تجلی ناموضعیت می شود و به عبارت صریح تر باعث می شود که نامساوی CHSH نقض شود، باعث افزایش کمیت شباهت نیز می شود.