برنامه ریزی هماهنگ منابع انرژی نوظهور در جهت بهبود تاب آوری ریزشبکه های جزیره ای تحت یک رویکرد تصمیم گیری دومرحله ای

عموما جزایر به عنوان نقاطی راهبردی جهت حمله موشکی و پهپادی دشمن در نظر گرفته می شوند. ازاین رو با توجه به آسیب پذیری این جزایر در برابر حملات و نیاز به تامین پایدار انرژی، مفهوم تاب آوری در برنامه ریزی روز-پیش منابع انرژی این جزایر اهمیت بسزایی پیدا می کند. از طرفی با افزایش نفوذ منابع نوظهوری همانند خودروهای الکتریکی، ذخایر انرژی و برنامه های پاسخگویی بار در ریزشبکه ها نیاز به یک برنامه ریزی یکپارچه به منظور استفاده از ظرفیت این منابع در جهت بهبود تاب آوری این شبکه ها افزایش یافته است. بدین منظور در این مقاله، یک رویکرد برنامه ریزی دومرحله ای جهت کاهش هزینه بهره برداری روزانه و بهبود تاب آوری یک ریزشبکه جزیره ای یکپارچه شده با توربین های بادی بررسی می شود. بعلاوه، اثر برنامه ریزی هماهنگ منابع انرژی نوظهور شامل خودروهای الکتریکی متصل به شبکه، سامانه ذخیره کننده الکتریکی و تقاضاهای الکتریکی قابل برنامه ریزی در جهت بهبود کاهش هزینه بهره برداری روزانه و بهبود تاب آوری سامانه مورد ارزیابی قرار می گیرد. شاخص تاب آوری به صورت تجمیعی از هزینه قطع بار و هزینه افزایش تولید در شرایط حمله دشمن به توربین های بادی بیان می گردد. بنابراین، مدل پیشنهادی بهترین راهبرد بهره برداری را در شرایط نرمال به نحوی تعیین می کند که در شرایط حمله دشمن به توربین های بادی، کم ترین هزینه قطع بار و کم ترین هزینه افزایش تولید در حضور منابع انرژی نوظهور، متحمل ریزشبکه جزیره ای شود.