تدوین مدل علی رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس تنهایی: نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده

نشانگان اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان، با سطح پایین رضایت از زندگی همراه است.

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس تنهایی با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شد.

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مدل معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بستری شده در بیمارستان روان پزشکی ایثار اردبیل در سال 1399 تشکیل داد. تعداد 200 نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، به روش در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران، مقیاس تنهایی راسل و همکاران و مقیاس حمایت اجتماعی چندبعدی زیمت و همکاران استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و Lisrel نسخه 8/8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

بر اساس نتایج به دست آمده مدل علی رابطه بین تنهایی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت زندگی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر اساس شاخص های مختلف برازش تایید شد. تنهایی و حمایت اجتماعی ادراک شده بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس از سانحه اثر مستقیم دارند؛ همچنین تنهایی از طریق حمایت اجتماعی ادراک شده بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تاثیر غیرمستقیم دارد (0/05P<).

حمایت اجتماعی نقش مهمی در میزان رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ایفا می کنند و توجه به این دو مولفه به وسیله درمان های روان شناختی، می تواند در بهبود رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر باشد.