طراحی الگوی پیمان درمانی با تمایزیافتگی خود در بین مراجعین مراکز مشاوره

پیمان درمانی متغیر موثرتر در فرایند درمان و پیش بینی کننده بهتر پیامد درمان است. هدف این پژوهش، طراحی مدل پیمان درمانی و تعیین رابطه آن با تمایزیافتگی خود در بین مراجعان مراکز مشاوره بود.

روش پژوهش حاضر، توصیفی و مدل آن همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی مراجعان شهر تهران تشکیل دادند که در سال های 1396 و 1397 به مراکز مشاوره به منظور درمان مشکلات روانی و رفتاری، مراجعه کردند. گروه نمونه شامل دویست نفر مراجعه کننده زن و مرد بود که به روش غیرتصادفی از مناطق شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس پیمان درمانی کالیفرنیا (گاستون و مارمار، 1994) و پرسش نامه تمایز یافتگی خود (اسکورن و اشمیت، 2003) استفاده شد. آزمون مدل پیشنهادی پژوهش با نرم افزار AMOS و با استفاده از تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری در سطح معناداری 0٫01 صورت گرفت. همچنین برای ارایه شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) از نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

با انجام برازش مدل نهایی، شاخص های برازش به ترتیب برای مجذور خی دو (3٫50=CMIN) با مقدار شاخص برازش تطبیقی (0٫907=CFI) محاسبه شد. ریشه میانگین مربعات خطای برآورد (0٫072=RMSEA) به دست آمد که نشان داد مدل حاصل برازش مناسبی با داده ها داشت و مدل، به صورت کلی تایید شد. همچنین میان متغیرهای پیمان درمانی با تمایزیافتگی خود رابطه وجود داشت (0٫28=Beta، 0٫019=p).

براساس یافته های پژوهش ، مدل پیمان درمانی طراحی شده در این پژوهش و رابطه آن با تمایزیافتگی خود در مراجعان مراکز مشاوره، از برازش مناسبی برخوردار است؛ ازاین رو استفاده از الگوی مذکور به مشاوران کمک خواهد کرد تا درمان مناسب تری برای مراجعان در نظر گیرند.