بررسی تاثیر محرومیت نسبی در بروز جرائم مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر

یکی از مسایل اساسی در حوزه علوم اجتماعی و به طور خاص در جامعه شناسی بحث میزان بروز جرایم شهری به ویژه در حاشیه شهرهاست. عواملی ازجمله عوامل روان شناختی، اجتماعی بیولوژیکی و محیطی در ایجاد این گونه جرایم نقش دارند. از میان فاکتورهای اجتماعی و روان شناختی محرومیت نسبی ازجمله متغیرهایی است که اهمیت فراوانی دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش محرومیت نسبی در بروز جرایم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر انجام شد.

 این تحقیق از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. همچنین از نظر ماهیت و روش در دسته تحقیقات همبستگی قرار می گیرد و به دلیل این که در فاصله زمانی معین انجام شده است، از نظر زمانی مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 50.000 نفر از افرادی که در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر سکونت دارند.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد رابطه ی مثبت و معناداری بین محرومیت نسبی با بروز جرایم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر وجود دارد. همچنین بین ابعاد محرومیت نسبی با جرایم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که همه ابعاد محرومیت نسبی بر بروز جرایم اثر معنادار دارند. بر اساس میزان بتای محاسبه شده، بعد محل سکونت با میزان بتای (385/0) بیشترین سهم را در جرایم داشته و بعد عدم امنیت کمترین اثر را در جرایم شهری داشته اند..