تعیین شرایط بهینه پرورش ماهی ماکرو (Labidochromis caeruleus) بر اساس سنجش پارامترهای محیطی دما، اسیدیته و سختی کربنات آب

مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه اثر فاکتورهای دما، اسیدیته و سختی کربنات آب بر عملکرد پارامتر های رشد ماهی ماکرو (Labidochromis  caeruleus) طراحی گردید. در هر آکواریوم، 3 قطعه ماهی، با میانگین وزنی 0/05 ± 0/31 گرم قرار داده شد و به صورت روزانه در دو نوبت به میزان 5 درصد وزن زنده، غذادهی شدند. پس از گذراندن 2 هفته به عنوان دوره آداپتاسیون، طی دو بازه زمانی 1 تا 25 روز و 25 تا 40 روز، زیست سنجی انجام شده و پارامتر های رشد، شامل: افزایش وزن و طول بدن و ضریب تبدیل غذایی (FCR) محاسبه شد. در پایان دوره نیز، میانگین وزنی ماهیان برابر 0/05 ± 0/75 گرم بود. با طراحی آزمایشات با نرم افزار Design Expert 7.0، ترکیبی از سه عامل دما، pH و dKH و در مجموع 14 تیمار با 3 تکرار در هر آکواریوم تنظیم گردید که با توجه به منابع، تیمار دارای ترکیب شرایط دمایی 26 درجه سانتی گراد، pH 7/5 و سختی 7 تامین کننده شرایط بهینه برای ماهیان بود. طبق بررسی الگوی رشد، مدل ریاضی بهینه برای تغییرات پارامتر های رشد، معادله درجه دوم است. در تغییر وزن، سختی و اثر متقابل دما × pH اثر بیش تری داشت که در اولین بازه زمانی، دمای بهینه 26 درجه سانتی گراد، pH برابر 7/5 و سختی برابر 8/2 - 7/98 و در دومین بازه، بهینه دما برابر 25/37- 25/62، سختی 8/35 - 8/2 و pH برابر 8/25 - 7/5 ثبت شد. در مورد FCR، سختی بیش ترین تاثیر را داشت که برای داشتن کم ترین میزان آن، دمای بهینه 27/67، سختی 8 - 7/65 و pH برابر 8-6/7 ثبت گردید. هم چنین، در مورد رشد طولی، هیچ   کدام از معادلات خطی، درجه دو و مکعب، نشان دهنده رشد طولی ماهی ماکرو نبودند. لذا نتایج این پژوهش، شرایط بهینه پرورش را با توجه به سه پارامتر نام برده، برای این گونه معرفی نمود.