طراحی مدل توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش گراندید تئوری و AHP فازی

هدف این پژوهش طراحی مدل بهینه توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر دربورس اوراق بهادارتهران با استفاده از روش گراندیدتیوری و AHP فازی بوده است. روش پژوهش آمیخته کیفی و کمی بوده است. در مرحله اول با استفاده از رویکرد کیفی گراندیدتیوری الگوی پارادایمی پژوهش شامل شرایط علی، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها، پیامدها و مقوله محوری سرمایه گذاری ریسک پذیر استخراج شده است. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه بوده است. جامعه آماری بخش کیفی شامل خبرگان صندوق های سرمایه گذاری بوده که به روش نمونه گیری نظری، 20 خبره برای انجام مصاحبه انتخاب شده است. در مرحله کمی هر یک از مقوله های استخراجی با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی بررسی و تایید شده است. ابزار گردآوری داده ها در این بخش پرسشنامه محقق ساخته بوده که بر اساس مفاهیم استخراجی از بخش کیفی طراحی شده بود. این پرسشنامه پس از تعیین روایی و پایایی در بین اعضای نمونه آماری توزیع شده است. جامعه آماری بخش کمی شامل مدیران شرکت های بورسی بوده است. حجم نمونه این بخش بر اساس توصیه های مدل های تاییدی 210 نفر تعیین شده است. درتحقیق حاضر به منظور دستیابی به اولویت بندی مقوله های اصلی مطالعه از تکنیک AHP فازی وبه منظور محاسبه سازگاری از روش گوگوس و بوچراستفاده گردید.ابتددرخت-های تصمیم ترسیم شده، جداول مقایسات زوجی انجام شده و باروش اصلاح شده سمی و همکارانش(2009) وزن مولفه‌ها بدست آورده شده است و بر اساس آن ها اولویت‌بندی مقوله ها صورت گرفته است. نتایج بخش کیفی نشان دهنده 67 مفهوم در قالب 15 مقوله فرعی و شش مقوله اصلی به منظور توسعه سرمایه گذاری ریسک پذیر بوده است. نتایج بخش کمی نیز نشان داد که هر یک از مقوله های اصلی و فرعی استخراجی از خبرگان تحقیق، قابل تعمیم به مدیران شرکت های بورسی می باشد.