مقایسه اثر نگهدارندگی کاه و برخی جاذب های اتیلنی در بسته بندی میوه زردآلو

شدت تنفسی بالا و تولید اتیلن زیاد، میوه زردآلو را در دسته میوه های فرازگرا قرار داده است. این ویژگی باعث کاهش ماندگاری میوه زردآلو می شود.

استفاده از ظرفیت برخی مواد در حذف اتیلن از اتمسفر داخلی بسته بندی در جهت افزایش ماندگاری میوه زردآلو بود.

ارقام مختلف میوه زردآلو شامل مراغه ای90، عسگر آباد، قرمز شاهرود و آیباتان90، پس از برداشت و سورتینگ از نقطه نظر عدم وجود صدمات مکانیکی و فیزیکی و بیماری، در بسته های حاوی ریزه های کاه و جاذب های اتیلنی بنتونیت، کربن فعال، پتاسیم پرمنگنات و بسته های فاقد این مواد، بسته بندی شدند. همه بسته ها در دمای حدود °C1 و رطوبت نسبی حدود %90 به مدت 16 روز نگهداری شدند. آزمون های مورد نظر، اندازه گیری ماده جامد کل، pH و سفتی بود که هر 4 روز یک بار تا شانزدهمین روز انجام گرفت. طرح آماری، طرح فاکتوریل بر پایه ی طرح کامل تصادفی با سه تکرار بود.

ماده جامد کل و pH با افزایش مدت زمان نگهداری افزایش یافت ولی صفت سفتی کاهش نشان داد. تیمار بسته بندی بدون جاذب اتیلنی کمترین تاثیر را بر صفت سفتی نشان داد و تاثیری بر کند شدن روند نرم شدگی زردآلو نداشت. جاذب های اتیلنی پتاسیم پرمنگنات و کربن فعال بیشترین تاثیر را بر صفت سفتی نشان دادند و منجر به کندتر شدن نرم شدگی میوه زردآلو شدند. تاثیر بنتونیت به عنوان جاذب اتیلنی بر خلاف انتظار بود و تاثیر زیادی بر صفات مورد نظر نشان نداد. تیمار بسته بندی حاوی کاه تاثیری مشابه با تیمار بسته بندی حاوی بنتونیت داشت.

پتاسیم پرمنگنات و کربن فعال به عنوان جاذب های اتیلنی فارغ از نوع رقم زردآلو منجر به افزایش ماندگاری میوه شدند. استفاده از جاذب های اتیلنی برای افزایش ماندگاری ارقام صنعتی قابل توجیه نیست. در مورد ارقام تازه خوری استفاده از جاذب های اتیلنی به خصوص ترکیبی ازآن ها توصیه می شود. ظرفیت نگهدارندگی کاه در مورد میوه زردآلو پایین بود و تاثیر جزیی در نگهداری میوه زردآلو نشان داد.