ارزیابی ریسک مواجهه با باقیمانده سموم کلرپیریفوس و دیازینون در گوجه فرنگی های گلخانه ای در فاصله زمانی قبل از برداشت و فرآیندهای بعد از برداشت

هدف از این مطالعه تعیین میزان بقایای سموم دیازینون، کلرپیریفوس و متابولیت های فعال آن ها در گوجه فرنگی گلخانه ای و برآورد شاخص های خطر حاد و مزمن در این محصولات می باشد. شناسایی و اندازه گیری غلظت سموم مورد مطالعه و متابولیت های آن ها به وسیله دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به طیف سنج جرمی انجام شد. به منظور برآورد میزان عدم قطعیت در محاسبه داده ها و آنالیز دقیق یافته ها در ارزیابی ریسک، از شبیه سازی مونت کارلو استفاده گردید. دامنه مقادیر شاخص خطر مزمن برای کلرپیریفوس در گروه های سنی بزرگسالان، نوجوانان و کودکان به ترتیب 85/0- 24/0، 34/1-45/0 و 80/1-71/0 و برای دیازینون به ترتیب 09/1-06/0، 66/1-12/0 و 78/3-21/0 به دست آمد. بعد از 5 روز نگهداری نمونه ها در دماهای اتاق و یخچال مقادیر شاخص های خطر برای سموم دیازینون و کلرپیریفوس، بیش از حدود قابل قبول گزارش شد. در شبیه سازی مونت کارلو در بین پارامترهای مورد ارزیابی به ترتیب میزان اثر، پارامترهای میزان مصرف، غلظت باقی مانده سموم و وزن بدن در اندازه گیری مقادیر EDI و HQ نقش داشتند. بنابراین با توجه به بالا بودن میزان مصرف بالای گوجه فرنگی در سبد غذایی مردم، جهت کاهش ریسک سموم در مواد غذایی نیاز است که غلظت بقایای سموم آفت کش در محصولات کشاورزی هر چه بیشتر کاهش یابد.