بررسی شیوه های مشارکت عمومی در پیشگیری از سرقت منزل (مورد مطالعه شهرکرد)

پیش گیری از سرقت منزل همواره یکی از دغدغه های پلیس و دستگاه قضایی است و بدون همراهی و مشارکت مردم پیش گیری از سرقت منزل به صورت اثربخش امکان پذیر نیست. این پژوهش با هدف بررسی شیوه های مشارکت عمومی در پیش گیری از سرقت منزل (مورد مطالعه شهرکرد) انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی، از نظر روش پژوهش به شیوه ترکیبی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات در زمره پژوهش های میدانی (پیمایشی) است. در این پژوهش در ابتدا با استفاده از مصاحبه نسبت به شناسایی گویه های مولفه های مشارکت در سه دسته مشورت با مردم، همراه سازی و یادگیری اجتماعی شناسایی و پرسش نامه تدوین و اجرا شد. جامعه آماری در دو گروه کیفی به تعداد 14 نفر متخصص در حوزه عملکرد کلانتری و کمی تعداد 175 نفر تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس صورت گرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و پیمایشی استفاده شد. در بخش کیفی داده ها به روش مقوله بندی، دسته بندی و کدگذاری تدوین شدند. یافته ها نشان داد در مولفه همراه سازی 14 گویه، مشورت با مردم 6 گویه و یادگیری اجتماعی 5 گویه دسته بندی شد. نتایج بررسی فرضیه ها نشان داد بین مشارکت عمومی در سه مولفه مشورت با مردم، همراه سازی و یادگیری اجتماعی در پیش گیری سرقت منزل رابطه معنادار وجود دارد. یافته های تحلیل رگرسیون بیان گر این است که مشارکت عمومی و مولفه ای آن قادر به پیش بینی 4/26 درصد از پیش گیری های سرقت منزل هستند. نتایج نشان داد تقویت مشارکت عمومی و مولفه های شامل مشورت با مردم، همراه سازی مردم و یادگیری اجتماعی آن می تواند در پیش گیری از سرقت موثر واقع شود.