بررسی اثر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه زنی بذر کنجد (Sesamum indica L.)

به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه زنی بذر کنجد (indica L.Sesamum)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (0، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح (شاهد، و میلی مولار) و هورمون اکسین در سه سطح (شاهد، و میلی مولار) بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار پرایم بر جوانه زنی کل، وزن-خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی دار و بر محتوای رطوبت نسبی در سطح یک درصد غیر معنی دار است. اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش ترین درصد جوانه زنی کل مربوط به شاهد (20) بود. کم ترین این صفت نیز مربوط به شاهد تحت تنش شوری با غلظت 12- دسی زیمنس بر متر و نیز سیتوکینین میلی مولار تحت تنش شوری 12- دسی زیمنس بر متر (5/14) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار شاهد تحت تنش شوری 9 دسی زیمنس بر متر اختلاف معنی داری نداشتند. بیش ترین بنیه بذر (90/11) مربوط به تیمار اکسین میلی مولار توام با شوری 0 و کم ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (190/1) بود. بطور کلی می توان با کاربرد اکسین درصد و میزان جوانه زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید.