اصل صحت در پرتوی اندیشه های سیاسی اسلام و قانون مدنی (مطالعه موردی ایران)

اصل صحت از قواعدی است که در کتب اصول فقه و در اندیشه اسلامی مورد بحث قرار گرفته است. بر اساس این اصل، اصل بر صحت قراردادها و عقود است و مادام که خلاف آن ثابت نشده باشد، به اعتبار و قوت خود باقی خواهند بود. این اصل تحت عنوان «اصاله الصحه» مستند به آیه شریفه «اوفوا باالعقود» و روایت معروف «المومنون عند شروطهم» در مبانی نظری فقه اسلامی تفصیل یافته و در مضمون ماده 223 قانون مدنی انعکاس یافته است. شمول اصل صحت بر تمامی قراردادها و میزان همپوشانی این اصل در اندیشه اسلامی و قانون مدنی با عنایت به استواری روابط بین الملل در چارچوب روابط قراردادی، مساله این مقاله بوده که نمایاندن میزان این انطباق و چالش های نظری آن هدف این مقاله می باشد. در این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای ضمن بررسی اصل صحت در ساحت اندیشه اسلامی و نحوه انعکاس آن در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، به این اصل به عنوان چارچوبی که در مقام بروز اختلاف، مانع از تزلزل اعتماد عمومی گردیده و اعتبار قرارداد و نظم اجتماعی را در پناه خود می گیرد، پرداخته و میزان اثر آن نمایانده شده است.