بررسی نظام حقوقی اسلام و ایران درخصوص وصیت با تکیه بر فقه و حقوق مدنی

نظام حقوق اسلامی پشتوانه‌ای قوی برای نظام حقوقی ایران می‌باشد، زیرا قانون‌گذار ایرانی، صریحا در موارد مختلف به شرع و اسلام احاله داده شده است و کلیه تصمیمات تقنینی و قضایی کشور، بایستی مبتنی بر شرع باشد. در احکام اسلام، با توجه به جهات انسانی و اجتماعی، وصیت امری مجاز بلکه نسبت به آن تاکید فراوان شده است. اهمیت وصیت در اسلام به اندازه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) در این باره فرموده‌اند: «آنکه هنگام مرگ وصیت نکند، نقصی در مروت و عقل دارد».

 استخراج موارد سکوت و اجمال قوانین موضوعه ایران در باب وصیت، و ارایه پاسخ‌های مستدل با به‌کارگیری روش‌های معتبر فقهی جهت رفع اشکالات موجود درخصوص وصیت با تطبیق حقوق ایران و اسلام می‌باشد.

یافته‌ها حاکی از این است که حقوق ایران و اسلام بیشتر با هم در تعامل بوده‌اند. و درخصوص وصیت حقوق ایران از حقوق اسلام اخذ شده است. بنابراین در بسیاری از مواردی که در حقوق مدنی مسایل مربوط به وصیت مسکوت مانده یا دارای ابهام می‌باشد. فقه اسلامی پاسخگوی ابهامات موجود می‌باشد.

روش تحقیق به صورت استنادی و به روش کتابخانه‌ای با استفاده از ابزار فیش‌برداری می‌باشد.

در این مقاله با اتکا به اصول اخلاقی، و پایندی به صداقت و امانتداری تدوین گردیده است.

با مداقه در قانون مدنی مشاهده می‌شود که مسایلی حقوقی در بحث وصیت وجود دارد که کم‌اهمیت نبوده، و ممکن است در بسیاری از موارد مشابه، موجب ابهام و سردرگمی شود و نزاع بین وراث و افراد ذی‌نفع شود و لازم است تا موارد سکوت و اجمال قانون مدنی در باب وصیت استحصاء گردد. و درخصوص موارد اجمال و موارد سکوت مانند اختلاف نظر اوصیاء، وصیت اشخاص بلاوارث، وصیت ثلث ترکه یا مازاد برترکه و... که به دلایلی، قانون‌گذار در تعیین تکلیف آنها، سکوت اختیار کرده است و هیچ‌گونه پاسخی در قانون موضوعه برای آن یافت نمی‌شود، می‌توان با تاسی از فقه اسلامی راه‌حلی ارایه نمود.