شناسایی آسیب در محیط الاستیک با روش نمونه برداری خطی

امروزه، مسایل وارون پراکندگی در حوزه ی مکانیک جامدات طیف وسیعی از کاربردها را به خود اختصاص داده است که در میان آن ها می توان به مسایل لرزه شناسی و تست های غیرمخرب اشاره کرد. در این مقاله روش نمونه برداری خطی به عنوان روشی کیفی به منظور شناسایی آسیب در محیط الاستیک دو بعدی مورد استفاده قرار می گیرد. اگر چه از این روش به منظور حل مسایل وارون در حوزه های الکترومغناطیس، اکوستیک و الاستودینامیک در محیط های نامحدود استفاده شده است، اما تا کنون هیچ تلاشی مبنی بر توسعه ی این روش جهت شناسایی آسیب در محیط های الاستیک محدود با استفاده از داده های ثبت شده در حوزه ی فرکانس انجام نشده است. روش نمونه برداری خطی، تکنیکی به منظور حل مسایل پراکندگی وارون با استفاده از پاسخ موج پراکنده شده می باشد. اساس کار در این روش جستجو در بین نقاطی است که با عنوان نقاط نمونه شناخته می شوند. برای هر یک از این نقاط نمونه معادله ای خطی حل می شود. به عبارت دیگر هدف اصلی یافتن میدان جابجایی از نقاط نمونه ای است به گونه ای که بر میدان جابجایی تفاضلی ناشی از وجود ناهمگنی داخل قلمرو، منطبق باشد. در این پژوهش روش نمونه برداری خطی در حوزه ی فرکانس به همراه روش اجزای محدود طیفی جهت شناسایی آسیب مورد بررسی قرار می گیرد. در انتها سعی شده است تا با حل مثال های متنوع کارایی روش نمونه برداری خطی در حوزه فرکانس مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاصله از حل این مثال ها، نشان می دهد روش نمونه برداری خطی در حوزه فرکانس به عنوان یک راهکار کارامد جهت شناسایی پراکنده سازها (آسیب) محسوب می شود.