ارائه مدل ارتباطی اشتیاق به فعالیت بدنی، سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی بانقش میانجی پیوستگی اجتماعی در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران

بررسی همبستگی اشتیاق به فعالیت بدنی و سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی در کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران در سال 1398 انجام گرفت. این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران بود که نمونه آماری به دلیل محدود بودن جامعه به روش تمام شمار و 200 نفر انتخاب شدند. در این مطالعه از مقیاس اشتیاق مارش و همکاران (2013)، مقیاس سرزندگی ذهنی ریان و همکاران (1997)، پرسشنامه لذت گرونینگن استیونز و همکاران (2000)، پیوستگی اجتماعی لی و رابینس در سال (1995) استفاده شد. روایی صوری، شاخص روایی محتوا، همگرا و روایی سازه و پایایی بررسی شد. تحلیل داده ها از نرم افزار SmartPls 3.0 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اشتیاق سازگار و لذت از اوقات فراغت ورزشی (33/0=β، 001/0=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی مثبت معنادار وجود دارد. در حالی که بین اشتیاق افراطی با لذت از اوقات فراغت ورزشی (09/0=β، 384/0=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی وجود ندارد. نتایج دیگر نشان داد که بین سرزندگی و لذت از اوقات فراغت ورزشی (03/0=β، 728/0=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی وجود ندارد. هم چنین، بین پیوستگی اجتماعی و لذت از اوقات فراغت ورزشی (85/0=β، 001/0=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی مثبت معنادار وجود دارد. نقش میانجی پیوستگی اجتماعی در ارتباط بین اشتیاق سازگار، اشتیاق افراطی و سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران نقش میانجی معنادار بود.