اثر تمرین مقاومتی همراه با نوروفیدبک بر سطوح سرمی تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در مردان جوان

کاهش سطوح تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات به عنوان ریسک فاکتورهای آنابولیکی تهدیدکننده سلامتی عمومی در افراد جوان معرفی شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین مقاومتی همراه  با نوروفیدبک بر سطوح سرمی تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در مردان جوان است.

30 نفر از مردان جوان در گروه تمرین مقاومتی (10 نفر)، تمرین مقاومتی و نوروفیدبک (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی و نوروفیدبک را به صورت سه جلسه متناوب در هفته اجرا کردند. در مراحل پیش و پس آزمون سطوح هورمون های تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی و برای مقایسه میانگین های درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد.

سطوح سرمی تستوسترون افزایش معناداری را پس از تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل در مردان جوان داشت (01/0=p). مقادیر دهیدرواپی آندروسترون سولفات افزایش معنا داری بهتری در گروه تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به تمرین مقاومتی داشت (01/0=p). همچنین سطوح سرمی کورتیزول نسبت به گروه کنترل در گروه تمرین مقاومتی و نوروفیدبک کاهش معنا دار (001/0=p)، ولی در گروه تمرین مقاومتی کاهش غیرمعنا داری (31/0=p) داشت.

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد هورمون های آنابولیکی و کاتابولیکی نسبت به تحریک الکتریکی مغز همراه با تمرین مقاومتی پاسخ بهتری دارند.